In 1992 brachten wij voor het eerst een bezoek aan Oekraïne. Wij werden er opgevangen door de paters Redemptoristen in Lviv. Door het jarenlange wanbeheer van het communistisch regime zat het land totaal aan de grond. Overal heerste er grote armoede. Wij besloten er iets aan te doen. Hier konden wij hulp bieden. In september en december vertrokken de eerste hulpgoederen richting Lviv.

In 1993 Geneesmiddelen en geneeskundig materiaal worden naar het Regionaal Hospitaal in Lviv gebracht. In dit hospitaal worden heel wat kinderen, Tsjernobil slachtoffertjes verzorgd. Daar hebben we Oles ontmoet, één van de Tsjernobil kinderen die door onze werkgroep werd geadopteerd. Een zorgenkind met heel wat medische problemen. Door onze tussenkomst werd het internaat van Zalishchiky ( waar Oles verblijft ) overgenomen door de MOV – werkgroep van Vleuten ( Nederland ). Tot op heden steunen zij nog steeds deze school, zowel financieel als met materiaal.

In 1994 wordt Oekraïne werkgroep Brugge een feit. Vanaf dan is het de bedoeling van onze werkgroep om hulp te verlenen aan het het bisdom van Monseigneur Michaïl Koltun. september 1994. Er wordt een studiebezoek gebracht aan Oekraïne door de afgevaardigden van drie werkgroepen, namelijk van Vleuten, Edegem en Brugge. Hoe kon in de toekomst hulp geboden worden door drie verschillende werkgroepen. Materiële hulp kon geboden worden aan pas opgerichte Caritas centra in het bisdom van Monseigneur Koltun, o.a. in Brody, Berezhany, Radechiv, Zboriv, Tsjervonograd.

In 1995 Een grootkeuken wordt afgebroken in de psychiatrische kliniek O. – L. – Vrouw te Sint – Michiels Brugge. Deze wordt gratis overgevlogen door de KLM. Aan wat hadden wij dit te danken. De KLM had een wedstrijd uitgeschreven voor hun 75 – jarig bestaan. De werkgroepen Edegem, Vleuten en Brugge slaan de handen in elkaar. Van de 12000 inzendingen werden er slechts 12 weerhouden waaronder dus ons voorgesteld project. Tot op heden functioneert deze gaarkeuken nog altijd in Tsjervonograd en geeft aan 200 behoeftige mensen iedere dag een warme maaltijd. Door de financiering van de werkgroepen Vleuten en Edegem en in samenwerking met Brugge werd in het dorpje Zamok, dicht bij de Poolse grens een kerkje gebouwd. In hetzelfde jaar wordt door ons toedoen de eerste contacten gelegd tussen Monseigneur Koltun en broeder René Stockman, overste van de Broeders van Liefde. Ondertussen gaan de transporten met hulpgoederen verder. Een groep tuinbouwers sluit zich bij de werkgroep aan en stellen hun vrachtwagens ter beschikking. Een eerste “ november – Konvooi “ rijdt naar Oekraïne. Dit groeit verder uit tot zelfs 3 tot 4 vrachtwagens in één konvooi met verschillende Caritas bestemmingen.

In 1996 Individuele sponsors financierden de studies van een aantal priesterstudenten. Pater Igor Spodar werd aangesteld als administrator van een missiepost in het Noord – Oosten van Oekraïne, namelijk Tsjernihiv, 50 km verwijderd van Tsjernobil. Een eerste klein transport met hulpgoederen werd er naartoe gestuurd.

In 1997 De bestaande projecten worden verder ondersteund en er wordt uitgekeken om deze op langere termijn, door het opstarten van winstgevende commerciële projecten, in stand te houden. Zo werd er van start gegaan met een varkensproject en een bandencentrale. In dit jaar wordt eveneens gestart met het goederentransport met gehuurde truck van 20 ton.

In 1998 De Oekraïne Werkgroep Brugge wordt omgevormd tot een VZW onder de naam “ Oekraïne Werkgroep v.z.w. “

In 1999 Een samenwerking komt tot stand met de Nederlandse Stichting “ Reik elkaar de hand “ uit Geffen en een Vlaamse organisatie “ Samcoe “ die zich bezig houdt met projecten van Oost – Europa. Door onze tussenkomst worden ook door deze beide organisatie enkele projecten gesteund in Oekraïne.

In 2000 Voor de eerste keer komen vrachtwagens uit Oekraïne zelf hulpgoederen ophalen. Een werkgroep uit Roermond ( Nederland ) neemt het project in Berezhany, een school, internaat en een bejaarden zorgproject over.

In 2001 Er wordt een maaidorser aangekocht voor Caritas Brody.

In 2002 Na ons bezoek aan Oekraïne wordt beslist om alle commerciële projecten te optimaliseren alvorens nieuwe op te starten.

In 2003 In dit jaar werd verder contact gelegd met de landbouwers-coöperatieve, maar algauw werd duidelijk dat zo’n project een te grote financiële inspanning zou vragen die voor onze werkgroep te groots is. Toch hebben we nog een 2de maaidorser naar het hulpcentrum in Brody gebracht voor financiële ondersteuning van de projecten in Brody. Daarnaast werden houtbewerkingsmachines en computers naar het Sociaal Re-integratie Centrum in Brody gebracht. Dit Centrum vangt ex-gevangenen op, geeft hen werk en zorgt ervoor dat ze een nieuw paspoort krijgen en zo opnieuw kunnen geïntegreerd worden in de maatschappij. Dit project werd overgenomen door Oekraïne Project Edegem. Nog in 2003 werd ons een complete bakkerij-installatie aangeboden die volledig en deskundig werd ontmanteld door onze vrijwilligers. In mei 2003 werd met de sorteerders groep een reis gemaakt naar onze projecten in Oekraïne. Daar konden we o.a. getuige zijn van de eerste grondwerken voor een nieuwe Griek – Katholieke Parochie in Tsjernihiv waar Pater Igor Spodar administrator is – project door ons gesteund. In oktober werd priester Vasil Ivasjoek exarch (bisschop) van het exarchaat Odessa-Krim en wij werden uitgenodigd om hem een bezoek te brengen en hem in zijn nieuw uitgestrekt bisdom te steunen.

In 2004 werd de steun aan bisschop Ivasjoek in Odessa gestart, zowel met hulpgoederen als financieel, want wij waren danig geschokt te zien hoe die bisschop daar leefde: op een piepklein flatje, met een tafel, 4 stoelen, een computer en in een apart kamertje een matras op de grond die een bed moest veronderstellen. Ook steun werd dan toegezegd voor een project voor opvang van straat- en rioolkinderen in de stad Odessa: “Switli Dim” (Lichthuis). Samen met Broeder René Stockman, Generaal Overste van de Broeders van Liefde, hebben we een bezoek gebracht aan een hospitaal dat werd aangeboden aan de bisschop, om te onderzoeken welke mogelijkheden er daar waren. Doch omwille van de interesse uit het Westen werd er aan de bisschop plots een fantastisch hoge prijs gevraagd evenals westerse salarissen voor dokters en personeel. Dus werd dit nog niet opgestarte project jammer genoeg direct afgeblazen. De bakkerij in 2003 afgebroken, werd met veel moeite naar Oekraïne gebracht. Een maaidorser werd nog gestuurd naar het school-internaat waar Oles verblijft in Zalishchyky. Ondertussen wordt ook de steun aan de andere projecten verder gezet : financieel en met 5 vrachtwagens hulpgoederen. Ons jaarlijks novemberkonvooi werd uitgesteld omwille van de Oranje-Revolutie. In december is onze filmploeg dan wel afgereisd op eigen risico en zijn teruggekeerd met prachtige historische en indrukwekkende beelden over de werking van onze werkgroep en de projecten in Oekraïne zelf. De DVD’s die ze hebben gemaakt dragen de titel : FOCUS OP OEKRAÏNE. Deze bevatten volgende thema’s : – Oranje-revolutie – Straatkinderen van Odessa – Tsjernobilramp – Oles morgen beter Deze kunnen aangevraagd worden om in uw organisatie te vertonen.

In 2005 werden vooral de bestaande projecten verder ondersteund en werd speciale aandacht gegeven aan bejaarden die hun elektriciteit- & gasrekening niet kunnen betalen. Sommigen hebben tientallen jaren in verbanning geleefd in Siberië en hebben daar de kou overleefd. Wij vonden het wraakroepend dat net die oudjes nu in hun huisjes zouden doodvriezen. Ook werden over het hele jaar 7 vrachtwagens hulpgoederen naar Oekraïne gebracht voor diverse centra.

In 2006 werd het religieus project van de zusters van St.Jozef in Lviv door ons gesteund. Het was een vraag van die zusters om voor hun pas heilig verklaarde zusters martelaressen die omkwamen in Siberië, graftombes te maken om er de overgebrachte gebeenten in te bewaren en door het publiek te laten vereren. We hadden ondertussen ook ervaring opgedaan met commerciële projecten: de Oekraïense plaatselijke wet staat niet toe dat Caritatieve organisatie’s eigen commerciële projecten uitbaten. Commerciële projecten moeten steeds op naam van een privaat persoon opgericht worden en telkens als de investering terugbetaald is beschouwt die private persoon dan de zaak als ZIJN eigendom. Vandaar dat we momenteel afzien van dergelijke commerciële projecten. Er wordt vanaf nu meer financiële steun gegeven voor de bestaande “kleine” projecten en toch blijven de hulpgoederentransporten verder doorgaan (dit jaar ook weer 6 trucks).

In 2007 wordt het jaar van de “schoenmakers”. In het internaat van Oles in Zalishchyky was reeds sinds enkele jaren een schoenmakersopleiding opgestart met onze hulp. Deze opleiding was zo succesvol dat ook jonge mensen van buiten het internaat hun aanvraag deden om er een opleiding te volgen. Voor de ondersteuning van die uitbreidingswerken wordt een beroep gedaan op de Vlaamse Vereniging van Schoenmakers en zij hebben heel wat machines en materiaal bijeengebracht die met onze trucks naar Zalishchiky gebracht werden.

In 2008 worden nog meer schoenmakersmachines en materiaal verzameld en naar het internaat gebracht. Enkele daarvan gaan naar een hogere beroepsschool van de Staat in de stad Ternopil. De ziekenboeg in het internaat wordt eindelijk volledig voltooid. Het heeft ons zweet en tranen gekost en heel veel geld, vooral gesteund door een groep in Vleuten (Utrecht) die dit internaat gedeeltelijk onder hun hoede hebben. Het is een echt “medisch centrum” geworden waarvan veel scholen en internaten hier bij ons jaloers zouden zijn. Dit is een prachtig voorbeeld dat met genoeg geld ook in Oekraïne iets kan gerealiseerd worden dat onze westerse normen zelfs kan overstijgen. In september worden een 12-tal medewerkers van onze werkgroep uitgenodigd naar de inzegening van het parochiecomplex met kapel bij pater Igor Spodar in Tsjernihiv. Ook hier mogen we fier zijn op de realisatie. Opgestart in 1995 en nu eindelijk afgewerkt en operationeel. Het is ook het jaar van Oles, ons Tsjernobyl kind die we al sinds 1992 kennen als slachtoffer van de Tsjernobyl ramp in 1986. Hij is in 1987 geboren. Zijn moeder is zwaar bestraald geweest door de ramp en hij werd geboren met veel afwijkingen in de onderbuik. Hij werd door zijn ouders achtergelaten in het ziekenhuis en ze lieten niets meer van hen horen. Hij werd in zijn eerste levensjaren verschillende malen geopereerd. In 1994 was hij hier bij ons voor de eerste keer en er werd in Leuven gezegd dat hij pas kon behandeld worden als hij volwassen zou zijn. Nu is hij hier geopereerd en heeft een nieuwe sluitspier (aan de aars) ingeplant gekregen. Naast deze zware financiële inspanning van onze werkgroep, werden onze andere projecten toch nog zoveel als mogelijk ondersteund, evenals het sturen van 6 vrachtwagens met hulpgoederen.